توضیح دقیق پارامترهای اینورتر متصل به شبکه فتوولتائیک

بیایید اینورتر SG30T-CN Sungrow را به عنوان مثال در نظر بگیریم.

به عنوان مثال: اینورتر SG30T-CN

SG: نشان دهنده خط تولید اینورتر Sunshine است.

T:Three نشان دهنده اینورتر سه فاز است

30: قدرت خروجی اینورتر 30 کیلووات را نشان می دهد.

CN: نشان دهنده نسخه چینی است.

این به حداکثر ولتاژ مجاز برای ورودی به اینورتر اشاره دارد، یعنی مجموع ولتاژهای مدار باز همه پانل ها در یک رشته واحد نمی تواند از این مقدار تجاوز کند.

به عنوان مثال، برای اینورتر SG30T-CN سانگرو، با در نظر گرفتن ویژگی های دمایی منفی ولتاژ مدار باز قطعات در هوای سرد (ولتاژ مدار باز با کاهش دما افزایش می یابد)، ولتاژ مدار باز یک رشته نمی تواند بیش از حداکثر ولتاژ ورودی اینورتر، 1100 ولت.

محدوده ولتاژ MPPT گسترده تر می تواند به تولید برق زودتر در صبح و تولید برق بیشتر پس از غروب خورشید دست یابد. هنگامی که ولتاژ MPPT رشته به محدوده ولتاژ MPPT اینورتر می رسد (مانند محدوده ولتاژ SG30T-CN Sungrow 160V{3}}V است)، اینورتر می تواند حداکثر نقطه توان رشته را ردیابی کند.

نکته: ولتاژ عملکرد بهینه اینورتر سه فاز حدود 620 ولت است که در این زمان اینورتر بالاترین راندمان تبدیل را دارد. در کاربردهای واقعی، زمانی که ولتاژ کاری رشته کمتر از ولتاژ نامی (620 ولت) باشد، مدار تقویت کننده اینورتر شروع به کار می کند که باعث ایجاد تلفات و کاهش بازده می شود. بنابراین، توصیه می شود که ولتاژ MPPT هر رشته از قطعات در هنگام پیکربندی رشته کمی بیشتر از 620 ولت باشد.

4. تعداد مسیرهای MPPT و تعداد رشته ها در هر ورودی MPPT به تعداد مسیرهای MPPT اینورتر و تعداد رشته هایی که می توان به هر MPPT متصل کرد اشاره دارد.

شکل زیر را به عنوان مثال در نظر بگیرید:

6 ورودی DC به نام های A، B، C، D، E و F وجود دارد. PV1 و PV2 نشان دهنده دو ورودی MPPT هستند. ورودی‌های رشته تحت یک MPPT باید برابر باشند، و ورودی‌های رشته تحت MPPT‌های مختلف می‌توانند نابرابر باشند، یعنی A=B=CD=E=F، اما A می تواند با D نابرابر باشد.

حداکثر جریان مجاز برای عبور از اینورتر، حداکثر جریان ورودی DC=حداکثر جریان ورودی یک رشته واحد x تعداد رشته‌ها.

پارامترهای فنی سمت خروجی AC اینورتر

این به توان خروجی اینورتر در ولتاژ و جریان نامی اشاره دارد، که توانی است که می تواند برای مدت طولانی به طور پایدار خروجی داشته باشد.

حداکثر توان را پیک توان نیز می نامند که به حداکثر مقدار توانی که اینورتر می تواند در مدت زمان بسیار کوتاهی تولید کند اشاره دارد. از آنجایی که حداکثر توان را فقط می توان برای مدت بسیار کوتاهی حفظ کرد، اهمیت مرجع زیادی ندارد.

در مدار AC، کسینوس اختلاف فاز (Ф) بین ولتاژ و جریان را ضریب توان می نامند که با نماد cosF نشان داده می شود. از نظر مقدار عددی، ضریب توان نسبت توان فعال به توان ظاهری است، یعنی cosФ{{0}}P/S. به طور کلی ضریب توان بارهای مقاومتی مانند لامپ های رشته ای و کوره های مقاومتی 1 و ضریب توان مدارهای دارای بار القایی معمولاً کمتر از 1 است. زمانی که ضریب توان تجهیزات کمتر از 0 باشد. 9، جریمه خواهد شد. ضریب توان خروجی اینورتر Sungrow 1 است و بین 0.8 پیشرو و 0.8 تاخیر قابل تنظیم است.

ضریب توان موضوعی است که نیاز به توجه ویژه در پروژه های فتوولتائیک توزیعی صنعتی و تجاری دارد. باید از منظر سیستمی مورد توجه قرار گیرد. نه تنها نوع و اندازه بار باید در نظر گرفته شود، بلکه عملکرد، نقاط تست و روش های کنترل دستگاه جبران واکنشی نیز باید در نظر گرفته شود. توصیه می شود برای اطمینان از نرمال بودن توان فعال سیستم، عملکرد کل سیستم فتوولتائیک را مشاهده کنید.

اینورتر دستگاهی در یک نیروگاه فتوولتائیک است که برق DC تولید شده توسط قطعات را به برق AC تبدیل می کند.

در فرآیند تبدیل برق DC به برق متناوب، مقدار کمی از انرژی به صورت گرما از دست می رود، بنابراین انرژی در سمت خروجی AC اینورتر فتوولتائیک کمتر از انرژی سمت ورودی DC است. نسبت توان خروجی اینورتر فتوولتائیک در انتهای AC به توان ورودی در انتهای DC راندمان تبدیل اینورتر نامیده می شود.

اینورترهای فتوولتائیک با ابعاد کوچک، وزن سبک و روش نصب ساده همواره مورد پسند مشتریان بوده است. اندازه کوچک و وزن سبک اغلب به معنای حمل و نقل راحت است و خطر آسیب دیدگی ماشین در حین حمل و نقل را کاهش می دهد. روش نصب دیواری انتخاب اول مشتریان می باشد. مشتریان فقط باید بررسی کنند که آیا دیوار یا نقطه اتصال نصب پایدار و قابل اعتماد است و نیروی انسانی و منابع مادی نصب را کاهش می دهد.

محدوده دمای عملیاتی نیز یک پارامتر فنی است که همه باید به آن توجه کنند. محدوده دمای عملکرد اینورتر اغلب نشان دهنده توانایی اینورتر در تحمل دماهای پایین و بالا است و طول عمر اینورتر را تعیین می کند. اگر اینورتر محدوده دمای محیط وسیع تری داشته باشد به این معنی است که اینورتر توانایی بهتری در تحمل دماهای پایین و بالا دارد و عملکرد بهتری دارد.

به طور کلی، اینورترهای فتوولتائیک به دو دسته داخلی و خارجی تقسیم می شوند. مواردی که سطح حفاظت نسبتاً پایینی دارند، عموماً IP20 یا IP23، برای استفاده در فضای داخلی هستند و به یک اتاق اینورتر اختصاصی نیاز دارند. IP54 و IP65 هر دو استانداردهای استفاده در فضای باز را دارند و نیازی به اتاق اینورتر ندارند.

توجه: می‌توانید با خیال راحت یک اینورتر با سطح حفاظت IP65 را در فضای باز نصب کنید، اما باید یک پوشش به اینورتر اضافه کنید، یا آن را در زیر لبه‌ها نصب کنید، یا آن را روی یک براکت (زیر قطعه) نصب کنید تا مطمئن شوید که از نور مستقیم خورشید جلوگیری می کند، تأثیر عوامل نامطلوب مختلف را کاهش می دهد و بازگشت سرمایه سیستم فتوولتائیک را در طول چرخه عمر آن تضمین می کند.

بسیاری از سازندگان اینورتر نظرات متفاوتی در مورد روش خنک کننده دارند. برخی از تولیدکنندگان فکر می کنند که اصلاً به فن ها نیازی نیست، در حالی که برخی دیگر فکر می کنند که همه اینورترها باید مجهز به فن باشند.

هر دوی این گفته ها دلایل خاص خود را دارند. فن یک قطعه مصرفی است. در صورت استفاده طولانی مدت به راحتی آسیب می بیند که باعث کاهش پایداری اینورتر و افزایش هزینه های بهره برداری و نگهداری می شود.

از طرفی در صورت نصب نشدن فن، اتلاف حرارت اینورتر تحت تأثیر قرار می گیرد، به خصوص زمانی که دمای محیط خارجی بسیار بالا باشد. اینورتر نمی تواند گرما را به موقع دفع کند که بر عمر آن تأثیر می گذارد. البته در شرایط خاصی باید در نظر داشته باشیم که چگونه از ضربه باد و ماسه به تجهیزات دارای فن جلوگیری کنیم.